Úrræðaleysi burt Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar 5. desember 2023 12:00 Guðmunda heiti ég og er aðstandandi manns í fíkniefnaneyslu! Sonur minn hefur verið í neyslu fíkniefna frá 14 ára aldri, þetta byrjar saklaust, bjór um helgar með vinunum, svo smá hass, kók af og til og vín allskonar sull, hann hefur byrjað að sprauta sig um 16, 17 ára, Rítalín var hans aðal dóp en allt var notað jafnvel hestadeyfilyf.... Þetta var fjármagnað fyrst með sölu alls sem hann átti, sjónvarp, tölvan og fötin jafnvel úlpuna utan af sér um hávetur, mikið af verðmætum hurfu frá mér og öðrum fjölskyldumeðlimum, svo var logið við vorum í vandræðum og vantaði pening fyrir mat, læknisþjónustu eða lyfjum, og í stað þess að koma og spyrja mig trúði fólk þessu og lét hann hafa pening......... síðan kom dópsala, henda út kallast það, svo búðarhnupl og þjófnaður. Þegar hann var um 20 ára urðum við að láta hann flytja út, fyrst leigðum við herbergi fyrir hann, hingað og þangað sem alltaf endaði í rugli, síðan var hann í tjaldi heilt sumar, síðustu árin hefur hann verið á götunni, óstaðsettur í húsi, oftast á gistiskýlinu. Hann er núna 36 ára og hefur verið á biðlista eftir meðferð síðustu mánuði en búinn að fá inni á VOG þann 8. des. EN þetta er ekki um hann, heldur okkur aðstandendunum. Mig móður hans 58 ára löngu búinn að missa heilsuna. Allar meðferðirnar, vonin sem deyr, allar heimsóknirnar í fangelsið, ferðir á bráðamóttökuna, spítalainnlagnir, vita aldrei hvar barnið þitt er og hvort það sé í lagi með hann, er hann á lífi, hefur verið ráðist á hann, handrukkarar, hringingar um miðja nótt þar sem hann er í misgóðu ástandi af fráhvörfum eða geðrænum kvillum, sem svo oft fylgja þessari neyslu.... Reiðin, úræðaleisið, vonleisið, vanmáturinn að ógleymdum öllum tárunum. Allar lygarnar, og ljótu orðin, þjófnaðurinn, hann seldi örbylgjuofninn, hnífasettið, myndavélarnar okkar, við erum áhugaljósmyndarar, klesstir og ónýtir bílar og allur peningurinn. VÁ þið getið ekki ímyndað ykkur, ég var um tíma í aukavinnu og maðurinn minn vann langt fram á kvöld, við áttum varla föt og leyfðum okkur aldrei neitt, þetta fór allt í neysluna hjá honum, bjarga honum frá handrukkurum, hann falsaði nafnið mitt fyrir yfirdráttaheimild og lánum, tók BYKO kortið, kortið úr Húsasmiðjunni og Orkukortið, þar sem hann dældi á bíla og fékk borgað í pening, svo komu reikningar upp á mörg hundruð þúsund... En samt þá er hann alltaf barnið mitt, eina barnið mitt, stolt mitt og allt mitt líf og mér þykir óendanlega vænt um hann. Ég hef séð hann í hroðalegu ástandi, svo grannan að hann minnti helst á múmíu, heiðgulan, allan í klessu eftir að hann hafi verið lamin eða hann dottið, símtölin þar sem hann öskrar eins og sært dýr, grætur, er í sjálfsmorðshugleiðingum eða ætlar að ráðast á einhvern og drepa hann... Þegar hann er í lagi er allt þetta gleymt og fyrirgefið, því hann er í lagi, ekkert annað skiptir máli. Það er ekki alkohólismi í hans ætt svo vitað sé, þetta er áunnin fíkn hjá honum. Þetta getur hent alla. Maðurinn minn sem kom inn í líf okkar um það leyti sem þetta byrjaði og hefur staðið með mér í gegnum þetta öll þessi ár, TAKK það eru ekki til nógu sterk orð svo TAKK verður að duga. Barnsmóðir hans sem 17 ára átti barn með honum, sem betur fer ekki í rugli sjálf og hafði vit á að forða sér og lifir nokkuð eðlilegu lífi með manninum sínum og 4 börnum. Dóttir hans, ó elsku litli spelpan, hún varð 19 ára núna í október, lengst ef reyndum við að láta þau hittast en það var ekki alltaf hægt. Hann var bara ekki í ástandi til þess, hún vandist ömmu og afa helgum, var ekki alveg að skilja hvers vegna það væru ekki pabbahelgar eins og hjá vinkonum hennar, svo sárt að horfa uppá eftir því sem hún eldist og fór að skilja þetta betur og betur hvaða áhrif þetta hefur allt haft á hana. Núna laugardaginn 9. desember ætlum við aðstandendur að koma saman niður á Austurvelli. Aðallega erum við að mótmæla biðlistanum til að komast í meðferð OG til að vekja athygli á að bak við hvern fíkill eru nokkrir aðstandendur sem hafa borið hitann og þungan af þessari bið, biðin á dauðalistanum leggst þungt á aðstandendur. Samtök aðstandenda og fíknisjúkra munu standa fyrir fyrstu mótmælunum á Austurvelli gegn úrræðaleysi og löngum biðlistum í afeitrun og áfengismeðferð laugardaginn 9. des kl 13. Höfundur er aðstandandi fíkils. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Fíkn Athugið. Vísir hvetur lesendur til að skiptast á skoðunum. Allar athugasemdir eru á ábyrgð þeirra er þær rita. Lesendur skulu halda sig við málefnalega og hófstillta umræðu og áskilur Vísir sér rétt til að fjarlægja ummæli og/eða umræðu sem fer út fyrir þau mörk. Vísir mun loka á aðgang þeirra sem tjá sig ekki undir eigin nafni eða gerast ítrekað brotlegir við ofangreindar umgengnisreglur. Mest lesið Hatur og fyrirlitning Einar Scheving Skoðun Land míns föður, land minnar móður, landið mitt Jón Gnarr Skoðun Takk, Katrín Guðrún Hrefna Guðmundsdóttir Skoðun Yfirtaka orðræðunnar (e. hijacking) Sóley Tómasdóttir Skoðun Halldór 01.06.2024 Halldór Má Katrín Jakobsdóttir bjóða sig fram? Jón Ólafsson Skoðun Dóttir mín – uppgjör eineltis Ragnheiður Harpa Sveinsdóttir Skoðun Að hitta hetjuna sína Gréta Kristín Ómarsdóttir Skoðun Samherjar Hafþór Reynisson Skoðun Persónan Katrín Jakobsdóttir Sólveig Hildur Björnsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Takk, Katrín Guðrún Hrefna Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Hatur og fyrirlitning Einar Scheving skrifar Skoðun Samherjar Hafþór Reynisson skrifar Skoðun Að hitta hetjuna sína Gréta Kristín Ómarsdóttir skrifar Skoðun Einstakt tækifæri Þóra Valný Yngvadóttir skrifar Skoðun Um afrekskonuna Katrínu Tómas Ísleifsson skrifar Skoðun Land míns föður, land minnar móður, landið mitt Jón Gnarr skrifar Skoðun Óskað eftir forseta sem færir ungu fólki völd Valgerður Eyja Eyþórsdóttir skrifar Skoðun Með ósk um velgengni, Halla Hrund Viðar Hreinsson skrifar Skoðun Ég styð Höllu Hrund Logadóttur Þórólfur Árnason skrifar Skoðun Arnar Þór Jónsson Meyvant Þórólfsson skrifar Skoðun Að skreyta sig með stolnum fjöðrum Sema Erla Serdaroglu skrifar Skoðun Opið bréf til Jóns Ólafssonar heimspekings Tómas Ísleifsson skrifar Skoðun Persónan Katrín Jakobsdóttir Sólveig Hildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Þjóðaröryggi Magnús Guðmundsson skrifar Skoðun Tóbak markaðssett fyrir ungt fólk Guðlaug B. Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Forsetinn, NATÓ, ýsan og blokkin Guðfinnur Sigurvinsson skrifar Skoðun „Svona er á síld“ Stefán Hilmarsson skrifar Skoðun Aldrei hitta hetjurnar þínar Skarphéðinn Guðmundsson skrifar Skoðun Yfirtaka orðræðunnar (e. hijacking) Sóley Tómasdóttir skrifar Skoðun Auðkenni þarf að passa upp á Eva Valdís Jóhönnudóttir skrifar Skoðun Auðlindir í almannaeigu – Halla Hrund Logadóttir 7. forseti Íslands Kristín Vala Ragnarsdóttir skrifar Skoðun Hver er besti skólastjórinn? Aðalheiður Björk Olgudóttir skrifar Skoðun Vofa húsagans býsnast enn Haukur Már Helgason skrifar Skoðun Nokkrar staðreyndir um Ísland, Katrínu og Gaza Álfheiður Ingadóttir skrifar Skoðun Til þeirra sem hyggjast kjósa Katrínu Jakobsdóttur Guðlaugur Bragason skrifar Skoðun Katrín og kvenhatrið Ólafur Sveinsson skrifar Skoðun Bessastaðir eru ekki fyrir byrjendur Þorbergur Þórsson skrifar Skoðun Ég vil Baldur og því kýs ég Baldur Ólafur Helgi M. Ólafsson / Starína skrifar Skoðun Inngönguspáin Eygló Halldórsdóttir skrifar Sjá meira
Guðmunda heiti ég og er aðstandandi manns í fíkniefnaneyslu! Sonur minn hefur verið í neyslu fíkniefna frá 14 ára aldri, þetta byrjar saklaust, bjór um helgar með vinunum, svo smá hass, kók af og til og vín allskonar sull, hann hefur byrjað að sprauta sig um 16, 17 ára, Rítalín var hans aðal dóp en allt var notað jafnvel hestadeyfilyf.... Þetta var fjármagnað fyrst með sölu alls sem hann átti, sjónvarp, tölvan og fötin jafnvel úlpuna utan af sér um hávetur, mikið af verðmætum hurfu frá mér og öðrum fjölskyldumeðlimum, svo var logið við vorum í vandræðum og vantaði pening fyrir mat, læknisþjónustu eða lyfjum, og í stað þess að koma og spyrja mig trúði fólk þessu og lét hann hafa pening......... síðan kom dópsala, henda út kallast það, svo búðarhnupl og þjófnaður. Þegar hann var um 20 ára urðum við að láta hann flytja út, fyrst leigðum við herbergi fyrir hann, hingað og þangað sem alltaf endaði í rugli, síðan var hann í tjaldi heilt sumar, síðustu árin hefur hann verið á götunni, óstaðsettur í húsi, oftast á gistiskýlinu. Hann er núna 36 ára og hefur verið á biðlista eftir meðferð síðustu mánuði en búinn að fá inni á VOG þann 8. des. EN þetta er ekki um hann, heldur okkur aðstandendunum. Mig móður hans 58 ára löngu búinn að missa heilsuna. Allar meðferðirnar, vonin sem deyr, allar heimsóknirnar í fangelsið, ferðir á bráðamóttökuna, spítalainnlagnir, vita aldrei hvar barnið þitt er og hvort það sé í lagi með hann, er hann á lífi, hefur verið ráðist á hann, handrukkarar, hringingar um miðja nótt þar sem hann er í misgóðu ástandi af fráhvörfum eða geðrænum kvillum, sem svo oft fylgja þessari neyslu.... Reiðin, úræðaleisið, vonleisið, vanmáturinn að ógleymdum öllum tárunum. Allar lygarnar, og ljótu orðin, þjófnaðurinn, hann seldi örbylgjuofninn, hnífasettið, myndavélarnar okkar, við erum áhugaljósmyndarar, klesstir og ónýtir bílar og allur peningurinn. VÁ þið getið ekki ímyndað ykkur, ég var um tíma í aukavinnu og maðurinn minn vann langt fram á kvöld, við áttum varla föt og leyfðum okkur aldrei neitt, þetta fór allt í neysluna hjá honum, bjarga honum frá handrukkurum, hann falsaði nafnið mitt fyrir yfirdráttaheimild og lánum, tók BYKO kortið, kortið úr Húsasmiðjunni og Orkukortið, þar sem hann dældi á bíla og fékk borgað í pening, svo komu reikningar upp á mörg hundruð þúsund... En samt þá er hann alltaf barnið mitt, eina barnið mitt, stolt mitt og allt mitt líf og mér þykir óendanlega vænt um hann. Ég hef séð hann í hroðalegu ástandi, svo grannan að hann minnti helst á múmíu, heiðgulan, allan í klessu eftir að hann hafi verið lamin eða hann dottið, símtölin þar sem hann öskrar eins og sært dýr, grætur, er í sjálfsmorðshugleiðingum eða ætlar að ráðast á einhvern og drepa hann... Þegar hann er í lagi er allt þetta gleymt og fyrirgefið, því hann er í lagi, ekkert annað skiptir máli. Það er ekki alkohólismi í hans ætt svo vitað sé, þetta er áunnin fíkn hjá honum. Þetta getur hent alla. Maðurinn minn sem kom inn í líf okkar um það leyti sem þetta byrjaði og hefur staðið með mér í gegnum þetta öll þessi ár, TAKK það eru ekki til nógu sterk orð svo TAKK verður að duga. Barnsmóðir hans sem 17 ára átti barn með honum, sem betur fer ekki í rugli sjálf og hafði vit á að forða sér og lifir nokkuð eðlilegu lífi með manninum sínum og 4 börnum. Dóttir hans, ó elsku litli spelpan, hún varð 19 ára núna í október, lengst ef reyndum við að láta þau hittast en það var ekki alltaf hægt. Hann var bara ekki í ástandi til þess, hún vandist ömmu og afa helgum, var ekki alveg að skilja hvers vegna það væru ekki pabbahelgar eins og hjá vinkonum hennar, svo sárt að horfa uppá eftir því sem hún eldist og fór að skilja þetta betur og betur hvaða áhrif þetta hefur allt haft á hana. Núna laugardaginn 9. desember ætlum við aðstandendur að koma saman niður á Austurvelli. Aðallega erum við að mótmæla biðlistanum til að komast í meðferð OG til að vekja athygli á að bak við hvern fíkill eru nokkrir aðstandendur sem hafa borið hitann og þungan af þessari bið, biðin á dauðalistanum leggst þungt á aðstandendur. Samtök aðstandenda og fíknisjúkra munu standa fyrir fyrstu mótmælunum á Austurvelli gegn úrræðaleysi og löngum biðlistum í afeitrun og áfengismeðferð laugardaginn 9. des kl 13. Höfundur er aðstandandi fíkils.
Skoðun Auðlindir í almannaeigu – Halla Hrund Logadóttir 7. forseti Íslands Kristín Vala Ragnarsdóttir skrifar