Vangaveltur: Gættu að hvað þú gerir Hjördís Ýrr Skúladóttir skrifar 24. október 2020 13:02 Í alvöru! Í dag setti ég P-merki í bílinn minn, ekki af því að mér finnst það fyndið, ekki til að þykjast og ekki til að frekjast. Ég gerði það af því ég þarf á því að halda. Eftir langan aðlögunartíma, eða sáttartíma, við skerta göngugetu var komið að því. Skiltið fór í bílinn. Ég þurfti í búð í miðbæ Reykjavíkur svo ég fór í mínar nýfengnu en lítt ,,sexý” gönguspelkur, staulaðist inn í bílinn minn og brunaði í bæinn. Í dag er ég nefnilega sátt við að nýta mér sjálfsögð mannréttindi með síversnandi göngugetu, nýta spánýja P-merkið mitt. Það var með stolti sem ég fann fagurbláa bílastæðið í miðbænum og sveigði inn í það. En akkúrat þá, einmitt þá hrundi veröldin mín sem ég loksins að sættast við. Skömmin helltist yfir mig með háværu löngu og frekjulegu flauti. Flautinu fylgdi illt augnaráð sem ætlaði að reka frekjuna, dónan MIG úr stæði fatlaðra. Þegar þau sáu svo merkið mitt, sem ég ein á, var þeim brugðið, svo brugðið að með handapati og auknum hraða bílsins áttaði ég mig á því hver var fíflið í þessum aðstæðum. Það var ekki ég. Vöndum okkur. Höfundur er kona, móðir og kennari. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Athugið. Vísir hvetur lesendur til að skiptast á skoðunum. Allar athugasemdir eru á ábyrgð þeirra er þær rita. Lesendur skulu halda sig við málefnalega og hófstillta umræðu og áskilur Vísir sér rétt til að fjarlægja ummæli og/eða umræðu sem fer út fyrir þau mörk. Vísir mun loka á aðgang þeirra sem tjá sig ekki undir eigin nafni eða gerast ítrekað brotlegir við ofangreindar umgengnisreglur. Mest lesið Enga saltdreifara á Bessastaði takk Skírnir Garðarsson Skoðun Eins og sandur úr greip Jón Steindór Valdimarsson Skoðun Bakslag í streymi Silja Snædal Drífudóttir Skoðun Sögufölsun eytt í kyrrþey Hjörtur Hjartarson Skoðun Hvernig forseta vilt þú? Valdís Arnarsdóttir Skoðun Óbærileg léttúð VG Jakob Frímann Magnússon Skoðun Spurðu fólkið Halla Tómasdóttir Skoðun Áhugaverðir tímar kalla á áhugaverðan forseta Cody Alexander Skahan Skoðun Satt og logið Bryndís Schram Skoðun Hvar er eldhúsglugginn? Elsa Ævarsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Eins og sandur úr greip Jón Steindór Valdimarsson skrifar Skoðun Enga saltdreifara á Bessastaði takk Skírnir Garðarsson skrifar Skoðun Hvernig forseta vilt þú? Valdís Arnarsdóttir skrifar Skoðun Spurðu fólkið Halla Tómasdóttir skrifar Skoðun Vopn, sprengjur og annað eins Árný Björg Blandon skrifar Skoðun Hvar er eldhúsglugginn? Elsa Ævarsdóttir skrifar Skoðun Bakslag í streymi Silja Snædal Drífudóttir skrifar Skoðun Tímaskekkja á 21. öldinni Valerio Gargiulo skrifar Skoðun Hver er pælingin? Ásgeir Brynjar Torfason skrifar Skoðun Í átt að velsæld á nokkrum mínútum Olga Björt Þórðardóttir skrifar Skoðun Er fyrirmyndarríkið Ísland í ruslflokki í sorpmálum? Sigurður Páll Jónsson skrifar Skoðun Takk fyrir vettlingana! Hópur foreldra leikskólabarna í Reykjavík skrifar Skoðun Hvað varð um samveruna? Hildur Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Listir og velferð Kristín Valsdóttir skrifar Skoðun Er forsetaframbjóðendum umhugað um dýravernd? Árni Stefán Árnason skrifar Skoðun Þegar þú vilt miklu meira bákn Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Óbærileg léttúð VG Jakob Frímann Magnússon skrifar Skoðun Að hafa áhrif á nærumhverfi sitt Guðbrandur Einarsson skrifar Skoðun Framtíð innri markaðarins Gunnar Bragi Sveinsson skrifar Skoðun Satt og logið Bryndís Schram skrifar Skoðun Alþjóðlegi leiðsöguhundadagurinn Sigþór U. Hallfreðsson skrifar Skoðun Framsókn leggst ekki í duftið Guðmundur Birkir Þorkelsson skrifar Skoðun Að dreyma um alheim góðvildar Valerio Gargiulo skrifar Skoðun Að bjarga sex lífum á mínútu í hálfa öld Birna Þórarinsdóttir skrifar Skoðun Þegar þú ert báknið Gabríel Ingimarsson skrifar Skoðun Svik við þjóðina Alfreð Sturla Böðvarsson skrifar Skoðun Innivist er mikilvægasti þátturinn við hönnun íbúða! Ásta Logadóttir skrifar Skoðun Brautryðjandinn Baldur Þóra Björk Smith skrifar Skoðun Katrín og Gunnar? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Ótímabundin leyfi, ótímabundið náttúruníð Elvar Örn Friðriksson skrifar Sjá meira
Í alvöru! Í dag setti ég P-merki í bílinn minn, ekki af því að mér finnst það fyndið, ekki til að þykjast og ekki til að frekjast. Ég gerði það af því ég þarf á því að halda. Eftir langan aðlögunartíma, eða sáttartíma, við skerta göngugetu var komið að því. Skiltið fór í bílinn. Ég þurfti í búð í miðbæ Reykjavíkur svo ég fór í mínar nýfengnu en lítt ,,sexý” gönguspelkur, staulaðist inn í bílinn minn og brunaði í bæinn. Í dag er ég nefnilega sátt við að nýta mér sjálfsögð mannréttindi með síversnandi göngugetu, nýta spánýja P-merkið mitt. Það var með stolti sem ég fann fagurbláa bílastæðið í miðbænum og sveigði inn í það. En akkúrat þá, einmitt þá hrundi veröldin mín sem ég loksins að sættast við. Skömmin helltist yfir mig með háværu löngu og frekjulegu flauti. Flautinu fylgdi illt augnaráð sem ætlaði að reka frekjuna, dónan MIG úr stæði fatlaðra. Þegar þau sáu svo merkið mitt, sem ég ein á, var þeim brugðið, svo brugðið að með handapati og auknum hraða bílsins áttaði ég mig á því hver var fíflið í þessum aðstæðum. Það var ekki ég. Vöndum okkur. Höfundur er kona, móðir og kennari.